हिट : मिरची-मसाला !

( पडदा बंद असतांना दैवी संगीत ऐकूं येत आहे. हळूंहळूं पडदा उघडतो. स्टेजच्या मध्यभागी एका जुनाट खुर्चीवर एक व्यक्ति उदास चेहर्‍याने बसलेली दिसते -- ही व्यक्ति म्हणजेच परमपिता परमेश्वर. तो उदासपणे कधी भिंतीवरच्या कॅलेण्डरकडे तर कधी मनगटावरच्या घड्याळ्याकडे पहात असतो. अचानक त्याचं लक्ष आंतून येणार्‍या चार माणसांकडे जाते व त्याचा चेहरा उजळतो ... फक्त एकच क्षण ...)
परमेश्वर : (उदासपणे) कोण हवंय आपल्याला?
माणूस १ : (लबाड हसत) परमपिता परमेश्वर, तुम्हीच हवाय आम्हांला. आम्हीं ओळखलं तुम्हांला.
माणूस २ : तुम्हीं स्वत:ला लपवायचा कितीहि प्रयत्न केलात तरी आम्हीं तुम्हांला शोधून काढलंच.
माणूस ३ : तुम्हीं आपले दैवी कपडे बदलले तरी चेहर्‍यावरचं तेज काही लपलं नाहीं.
माणूस ४ : हे परमेश्वरा, आम्हीं तुम्हांला शरण आलोय.
माणूस १ : आमच्यावर दया करा. आम्हांला प्रसन्न व्हा.
( परमेश्वराचा चेहरा उजळतो. )
परमेश्वर : बोला वत्स, मी प्रसन्न झालोय. मोगॅम्बो खुश हुआ. (पटकन जीभ चावीत) सॉरी, मला म्हणायचंय, मी परमपिता परमेश्वर खुश झालोय. तुम्हांला काय हवंय? आपली ओळख द्या. तुम्हीं कोण आहांत?
माणूस १ : धन्यवाद. थॅंक यू, परमेश्वरा. आम्हीं मराठी चित्रपटक्षेत्रातील काही दु:खी माणसं आहोत. मी आहे श्रीयुत चटपट मसालेदार, एक निर्माता-दिग्दर्शक.
माणूस २ : मी आहे यांचा चमचा.
माणूस ३ : (दुसर्‍या माणसाकडे बोट दाखवीत) आणि मी आहे यांचा चमचा.
परमेश्वर : वत्सा, तुमची नावं काय ते सांगा, नुसती विशेषणं नकोत.
माणूस २ : काय उपयोग, महाराज?
माणूस ३ : हल्ली आम्हांला नावानं कुणीच ओळखत नाही.
माणूस ४ : अन मी आहे दु. खी. लेखक.
परमेश्वर : बालका, तू दुखी का आहेस?
माणूस ४ : देवा, माझं पूर्ण नाव आहे दुष्यंत खीमजी लेखक, दु.खी. लेखक. आणि मी खरोखरच दु:खी आहे, याला कारणं अनेक आहेत. लवकरच कळेल तुम्हांला.
परमेश्वर : बोला वत्स. बिनधास्त आपली दु:खं माझ्यासमोर मांडा. मी तुमची काय मदत करूं शकतो? How can I help you, guys?
माणूस १ : परमेश्वरा, मी मराठी चित्रपटक्षेत्रातील एक निर्माता-दिग्दर्शक आहे ...
माणूस २ : मी यांचा चमचा...
माणूस ३ : ... अन मी ....
परमेश्वर : (रागाने) यांचा चमचा. पाठ झालंय मला. (पहिल्या माणसाला) हां, तू बोल, तुझा काय प्रॉब्लेम आहे? ओघाओघाने यांचा प्रॉब्लेम कळेलच.
माणूस १ : निर्माता-दिग्दर्शक व्हायच्या आधी मी एक स्वयंपाकी होतो. मुंबई-पुणे-हैदराबाद-चेन्नई मधल्या सगळ्या कलाकारांच्या घरी मी कामं केलीयत. सगळ्या पार्टीसमधे मी केलेल्या मसालेदार डिशेस फेमस होत्या. अगदी मुंबईच्या वडा-पाव पासून ते पुणेरी मिसळ; चेन्नईच्या इडली-डोसापासून ते हैदराबादच्या चिकन बिर्यानीपर्यंत ...
परमेश्वर : (उत्सुकतेने) थांबू नकोस. बोलत रहा. तुझी गोष्ट तोंडाला पाणी आणण्यासारखी म्हणजे चवदार आहे. मग पुढे काय झालं?
माणूस १ : मग एके दिवशी माझी बुद्धि माती खायला गेली. म्हणजे माझी बुद्धि भ्रष्ट झाली. व मी किचनमध्ये कुक करणं बंद केलं.
परमेश्वर : अरे देवा रे, पण का असं केलंस तूं?
माणूस २ : मला बोलूं दे, सर. देवा, त्यांना मसालेदार डिशेसच्या ऐवजी मसालेदार चित्रपट बनवायची खुजली .... चुकलो, मोह झाला.
माणूस ४ : त्यांनी माझ्या मसालेदार गोष्टी घेऊन चित्रपट बनवले.
माणूस ३ : ... आणि सगळे चित्रपट धडाधड आपटले.
परमेश्वर : (आतुरतेने) कुणी आपटले? कसे आपटले? कुठे आपटले?
माणूस १ : तिकीट-खिडकीवर, म्हणजे बॉक़्सऑफिसवर. सगळे चित्रपट पिटले. म्हणूनच आम्हीं तुमच्याकडे आलोय, गा‍र्‍हाणं घेऊन, देहाची तिजोरी, भक्तीचाच ठेवा, उघड दार देवा, आतां, उघड दार देवा.
परमेश्वर : (थोडासा वैतागून) उघडलं दार, आपलं गाणं आपल्या देहातच ठेवा व सरळ बोला.
माणूस १ : देवा ...
माणूस २ : परमेश्वरा ...
माणूस ३ : परमपित्या परमेश्वरा ...
माणूस ४ : आमच्यावर मेहरबानी करा.
परमेश्वर : (वैतागून) पण मेहरबानी करूं, म्हणजे नक्की काय करूं ते सांग.
माणूस १ : हिट करा.
परमेश्वर : (हात उगारून) कुणाला हिट करूं?
माणूस १ : माझे चित्रपट हिट करा ... म्हणजे यशस्वी करा. हिट, सुपरहिट, सूपरडूपर हिट चित्रपट बनवण्याचा सीक्रेट फॉर्म्युला मला सांगा. म्हणजे माझं कल्याण होईल.
माणूस २ : माझंसुद्धां कल्याण होईल ...
माणूस ३ : माझसुद्धां कल्याण होईल ...
माणूस ४ : माझंसुद्धां पॉवरफुल कल्याण होईल ...
परमेश्वर : (संतापून) चुप करा, तुमचं कल्याण होईल आणि माझं ठाणं होईल. बत्ती गुल ... पुरती पॉवर-कट. हे बघा, तुम्ही सगळे मूर्ख आहांत.
माणूस ४ : काय झालं देवा? माझे संवाद ऐकून अचानक तुमचा मूड ऑफ का झाला?
परमेश्वर : कारण तुम्हीं बोलणीच मूर्खासारखी करताय. अरे वेड्यांनो, हिट चित्रपट बनवायचा सीक्रेट फॉर्म्युला जर का माझ्याकडे असता तर मी या रामगोपाल वर्माच्या भुताटकीच्या सेटवर, या सी-ग्रॆडच्या खुर्चीवर तुमच्यासारख्या लोकांची गार्‍हाणगीतं ऐकायला कां बसलो असतो? केव्हांच भूलोकाचं one-way तिकीट काढून एखाद्या corporate office मधून करोडोंचं भांडवल उभारून हॉलीवूड किंवा बॉलीवूडला जाऊन वर्षभर चालणारा सोडा, एकाद्या मल्टीप्लेक्समध्ये एक दिवस चालणारा पिक्चर काढला असता.
माणूस १ : (हताशपणे) देवा, तुम्हीं हे काय बोलताय?
परमेश्वर : सत्य बोलतोय, वत्सा. आत टीव्ही वर डेली सोप बघत बसलेल्या गीतेची शपथ घेऊन सत्य बोलतोय. मागे विद्यार्थीगण परीक्षेच्या वेळी मस्का लावायला माझ्या दरबारी नियमीत हजेरी लावायचे. पण आता दिवस बदलताहेत. शिक्षण अधिकारी परिक्षा रद्द करून मुलांचं व त्यांच्या पालकांचं जीवन सोपं करूं पहातायेत. पण त्यामुळे इथल्या शंभर कोटी देवांच्या जीवनाची वाट लागतेय हे त्यांना कोण सांगणार? इतर लोक नोकरीच्या निमित्ताने माझ्या दरबारी आपली गा‍र्‍हाणी घेऊन यायचे. आत्ता ते सुद्धा बंद झालेयत. चाय-पाणी व इतर अनेक मार्गांनी सगळे प्रॉब्लेम्स खालच्या खालीच सोडवले जातात. बसूनबसून कंटाळा आला की मी थियेटरमध्ये फ़्लॉप झालेले सिनेमे डिस्कवर पहात बसतो. तरीहि इतक्या वर्षांनंतर एखादा सिनेमा हिट का होतो हे अजूनही माझ्या लक्षात आलेलं नाहीं. तर वत्स, या बाबतीत मी तुम्हां लोकांची काहीहि मदत करूं शकणार नाहीं. तर तुम्हीं जिथून आलात तिथंच परत जा आणि प्रयोग करीत रहा. बेस्ट ऑफ लक !
( पहातापहाता परमेश्वर अद्रुश्य होतो. )
माणूस १ : चला मंडळी, इथेही निराशाच पदरी पडली.
माणूस २ : सर, आता काय?
माणूस १ : (वैतागून) मेरा सर !
माणूस ३ : पुन्हां प्रयोग चालू.
माणूस ४ : सर, माझ्या डोक्यात एक मस्त स्टोरी घुमतेय.
माणूस १ : (रागाने) मग ती तिथेच घुमत राहूं दे. मला हिट चित्रपट पाहिजे, हिट स्टोरी नव्हें. (दुसर्‍या माणसाला) चमचा नंबर वन, गेल्या तीन वर्षांतील सगळ्या हिट पिक्चर्सच्या सीडीस मला आणून दे.
माणूस २ : सार, अक्षय कुमारची "चांदनी चौक टू चाईना" आणून देऊ?
माणूस १ : (संतापून) हिट फिल्म्स म्हणालो मी. अक्षयचा सीसीटीसी नंबर वन फ़्लॉप आहे. (तिसर्‍या माणसाला) तू तातडीने जा अन माझ्या हीरो-हीरोईनला ताबडतोब माझ्या घरी यायला सांग. अगदी असाल तस्से यायला सांगितलं आहे म्हणून सांग. कळलं?
माणूस ३ : येस बॉस.
माणूस ४ : कशासाठी सर?
माणूस १ : स्टोरी डिस्कशनसाठी. समजलं?
माणूस ४ : समजलं सर. मी माझी स्टोरी ऐकवू? माझ्या डोक्यात मघापासून घुमतेय.
माणूस १ : (ओरडून) मग तुमची स्टोरी तुमच्या डोक्यातच घुमवा. माझं डोकं नका खाऊ. (आवेशाने) माझी मराठी पिक्चर्स धडाधड आपटलीत. म्हणून आता मी हिंदी पिक्चर काढणार आहे.
माणूस ४ : पण सर, हल्लीचे सगळे मराठी चित्रपट धडाधड हिट होताहेत. नावं सांगू? नटरंग, लालबाग-परळ, मी शिवाजी राजे बोलतोय ...
माणूस १ : पण आता मी बोलतोय. मी हिंदी चित्रपटच काढणार आहे.
माणूस ४ : पण हिंदी चित्रपट का, सर?
माणूस १ : कारण सगळे मराठी कलावंत हिंदी चित्रपटांकडे वळले आहेत ... किंवा टीव्हीकडे. मराठी चित्रपटांकडे कुणी वळून सुद्धां पहात नाहीत. बोलत राहू नका. घाई करा अन स्वर्गाच्या विमानतळावर पळा, नाहीतर आपली फ्लाईट मिस होईल.
( सगळेजण घाईघाईने निघून जातात. )

( दृश्य दोन )
( श्रीयुत मसालेदारांच्या घराचा दिवाणखाना. कांही वेळातच माणूस १ (मसालेदार) घाईघाईने प्रवेश करतो. )
माणूस १ : (प्रेक्षकांना) सॉरी, थोडा उशीरच झाला. स्वर्गातून विमान उशीरा उडालं. पण हरकत नाही. माझे हीरो-हीरोईन अजून आलेले नाहीत ना?
( प्रेक्षकांतून आवाज येतात: "अजून कुणाचाच पत्ता नाहीं." )
माणूस १ : वाटलंच म्हणा. हीरो-हीरोईन कसले वेळेवर येतात म्हणा? तोपर्यंत मी तुम्हां सर्वांना माझ्या कुटुंबाची ओळख करून देतो. (आंत पाहून) बच्चे लोग बाहेर या पाहूं.
( आंतून सात मुलं गात बाहेर येतात, "सा रे के सारे, ग म को लेकर गाते चले..." )
माणूस १ : ही आहे माझी म्युझीकल म्हणजे संगीतमय फ़ॅमिली. मुलांनो, नांवं सांगा रे आपली.
सा : सा ... साधना.
रे : रे ... रेखा.
ग : ग ... गणेश.
म : म ... मनोज
प : प ... पल्लवी.
ध : ध ... धर्मेश.
नी : नी ... नीना.
माणूस १ : आम्हीं त्यांना बोलावतो ...
सा : सा ...
रे : रे ...
ग : ग ....
म : म ...
प : प ...
ध : ध ...
नी : नी ...
सगळेजण : आम्हांला कशाला बोलावलंत, पप्पा?
माणूस १ : कांही नाही, या लोकांची ओळख करून द्यायला. काय चाललंय?
सा : पप्पा, मी प्रॅक्टीस करीत होते, सा, रे, ग, म "लिटील चॅम्प्स" मध्ये भाग घ्यायची.
रे : मी "इण्डियन आयडल" मध्ये जायची.
ग : मी "डांस इंडिया डांस - लिटील मास्टर्स" ची.
म : मी "बूगी-वूगी"ची.
प : मी होमवर्क करीत होते.
ध : मी शाळेला जायची तयारी करीत होतो.
नी : मी शाळेला जायला तयार आहे.
माणूस १ : बच्चे लोग, आपापली कामं थांबवा. बॅगा फेकून द्या.
सगळेजण : का, बाबा?
माणूस १ : मी हिंदी पिक्चर बनवणार आहे. आपण श्रीमंत बनणार आहोत. मग शाळेला जायची काय गरज?
म : मग शाळेला रोजचीच सुट्टी? फक्त "बूगी-वूगी"?
सगळेजण : म्हणजे शाळेला कायमची सुट्टी?
( सगळेजण नाचायला व गायला लागतात. तेवढ्यात माणूस २, माणूस ३ व माणूस ४ प्रवेश करतात. )
माणूस ३ : सर, तो येतोय ...
माणूस २ : ... आहे तस्सा येतोय.
माणूस १ : चमचे लोग, कोण येतोय? नीट सांगा.
माणूस ४ : सर, तुमचा हीरो येतोय.
( एवढ्यात हीरॊ अर्धी चड्डी अन गंजी घालून प्रवेश करतो. )
हीरो : ("तुमने पुकारा और हम चले आये"च्या चालीवर गात) तुम्हीं बोलावलत मला, मी निघून आलो ...
माणूस २ : (गात) ... चड्डी आणि गंजीतच आलो ... ओ, ओ, ओ...
माणूस १ : आणि हीरोईन कुठे आहे?
माणूस ३ : सार, ती म्हणाली की आहे तश्शी येणार नाही.
माणूस १ ; (रागाने) पण कां?
माणूस २ : कारण ... ती ...
माणूस १ : ... कारण काय?
माणूस २ : कारण ती आंघोळ करीत होती.
माणूस ४ : आणि ती आहे तश्शी आली असती .. तर ... तर चक्क फोटोसकट ही स्टोरी सगळ्या न्यूझपेपर्समध्ये पहिल्या पानावर व टीव्ही चॅनल्सवर "ब्रेकींग न्यूज़" म्हणून आली असती.
( सगळी मुलं फिदीफिदी हंसायला लागतात. )
माणूस १ : सा, रे, ग, म, बास्स करा.
( सगळी मुलं नाचत-गात आंत निघून जातात. दुसर्‍या बाजूने हीरोईन लिपस्टीक लावत, गाणं गात प्रवेश करते. )
हीरोईन : तुमने पुकारा और हम चलें आये ...
हीरो : (तिच्या तोंडावर हात ठेवून) मी हे गाणं आधीच म्हटलंय, अन तेसुद्धां मराठीतून. तेव्हां कॉपी नकोय.
हीरोईन : वाईट्ट आहत तुम्हीं सगळे हीरो लोक. सगळं कांही आधीच करून मोकळे होता. आम्हां हीरोईन्सनां मुळी चान्सच नाहीं देत. पण लवकरच हमारे भी दिन आयेंगे.
माणूस ४ : बर्रोबर आहे. किसी शायरने कहा है, "हर कुत्तेका दिन आता है."
माणूस १ : आयेगा, आयेगा. सारखी तक्रार करीत बसूं नका. मी तुम्हां सर्वांना एक महत्वाची बातमी देण्याकरिता इथं बोलावलंय. एकदम इम्पॉर्टण्ट.
माणूस २ : व्हेरी इम्पॉर्टण्ट.
माणूस ३ : व्हेरी व्हेरी इम्पॉर्टण्ट.
माणूस ४ : मोस्ट इम्पॉर्टण्ट.
माणूस १ : चमचे लोक, गप्प रहा.
माणूस २/३: आम्ही गप्प आहोत.
माणूस ४ : मैं भी चुप रहूँगा.
माणूस १ : मी एक सुपर-हिट हिंदी चित्रपट निर्माण करायचा ठरवलं आहे.
माणूस ४ : पण सर, स्टोरी?
माणूस १ : चुप. इथं स्टोरी कुणा गाढवाला हवीय? मी हिट फिल्मची गोष्ट करतोय. चित्रपटाची गोष्ट नंतर शोधता येईल. आधी फिल्मचं नांव ऐका.
सगळेजण : बोला.
माणूस १ : चित्रपटाचं नांव आहे ... (थांबतो.)
हीरोईन : हुझूर, आप रुक क्यों गये? आप रुक गये, तो मेरे दिलकी धडकन रुक गई.
माणूस १ : फिल्मी डायलॉग्स नकोत. मी श्वास घ्यायला रुकलो. पिक्चरचं नांव आहे, "इश्कमें पागल गजिनी मेजरसाब दिलवाले दुल्हनियाके शोले हैं कौन?"
सगळेजण : (आश्चर्याने) क्या?
माणूस १ : (सावकाश) "इश्कमें पागल गजिनी मेजरसाब दिलवाले दुल्हनियाके शोले हैं कौन?" कसं वाटलं?
हीरो : नांव थोडं लांबलचक नाहीं वाटत?
हीरोईन : आणि थोडसं विचित्र?
माणूस ४ : शिवाय या पिक्चरचं नांव घेतांघेतां लोकांचा श्वास बंद होईल.
माणूस १ : गप्प. तुम्हीं सगळे मूर्ख आहात. तुम्हांला कांही कळत नाही.
सगळेजण : का बॉस?
माणूस १ : नीट लक्ष देऊन ऐकलंत तर तुमच्या लक्षात येईल की बर्‍याच हिट फ़िल्म्सचा मसाला यामध्ये असेल. ’इश्क’ म्हणजे रोमांस; ’दिल तो पागल है’ म्हणजे अमर संगीत; ’गजिनी’ म्हणजे आमीर खानी ऍक्शन; ’मेजरसाब’; ’दिलवाले दुल्हनिया’; ’शोले’; ’हम आपके हैं कौन’ म्हणजे कौटुंबिक मसाला. आणि काय हवंय आपल्याला?
माणूस २ : पण सार, मेजरसाब एक मेजर फ़्लॉप होता, आणि थियेटर्समधून लवकर रिटायर झाला होता.
माणूस १ : पण त्यांत सर अमिताभ होते. शिवाय ’मेजरसाब’ म्हटलं की देशभक्ति आली.
माणूस ४ : पण सर, पिक्चरची स्टोरी?
माणूस १ : (संतापून) मी आधीच सांगितलंय, मला हिट फ़िल्म बनवायची आहे, स्टोरीवाली फ़िल्म नव्हे. कळलं?
माणूस ४ : कळलं.
माणूस १ : अरे बाबा, आपल्या फ़िल्मचं नांव ऐकून मोठमोठ्या कंपनी आपल्याला नकद नारायण, म्हणजे फायनान्स, देतील, फ़िल्म बनायच्या आधी -- आणि सरकार फ़िल्म टॅक्स-फ़्री करेल फिल्म पूर्ण झाल्यावर.
हीरोईन : ते कसं?
माणूस १ : ए पोरगी, तू आपला दिमाग जास्त वापरू नकोस. आपलं सरकार कलात्मक म्हणजे आर्ट फिल्म्सना खूप एनकरेज करतंय. आणि आपल्या फ़िल्मचं नांवच किती आर्टी आहे. आर्ट फिल्म्सची पहिली अट म्हणजे त्यांची नावं लांबलचक असली पाहिजेत.
माणूस ३ : आठवतंय. "चंपा और चमेली की चमकती साडीमें खूनका लाल रंग क्या कर रहा है?" या पिक्चरला एका फॉरेन फ़िल्म फ़ेस्टीवलमध्ये कुठलातरी अवॉर्ड देखील मिळाला होता.
माणूस १ : (खुश होऊन) आतां कसं बोललास, मेरे चमचे? आपल्या पिक्चरने सरकार आणि जनता दोघांनाहि टोप्या घालता येईल. व अजून थोडा जास्त त्रास घेतला की एकदोन इण्टरनॅशनल फ़िल्म फ़ेस्टिवल्समध्ये जायचा चान्स सुद्धां मारता येईल.
माणूस ४ : पण सर, स्टोरी हवीच ना?
माणूस १ : (वैतागून) तुला स्टोरीच ऐकायची आहे ना? मग ऐक. सगळे बसा व स्टोरी ऐका. (सगळेजण भोवती बसतात.) या फ़िल्मची स्टोरी एकदम ओरिजिनल आहे. फ़िल्मचा हीरो एकदम गरीब आहे. त्याचं प्रेम एका अत्यंत श्रीमंत मुलीवर बसतं.
माणूस २ : ब्रिल्लियण्ट, सर.
माणूस ३ : वाह! क्या बात है, सर! यह हुई ना बात!
माणूस ४ : (घाबरत) पण सर, ही स्टोरी सर्वच फिल्म्समध्ये असते.
माणूस १ : पुन्हां मध्ये बोललास? या स्टोरीमध्ये ट्विस्ट आहे. ए स्टोरी-रायटर, ट्विस्ट म्हणजे काय माहीत आहे ना? (सगळेजण माना डोलावतात.) हीरो नोकरीसाठी अमेरिकेला जायचं ठरवतो.
माणूस २ : Simply brilliant, sir.
हीरो : म्हणजे मला अमेरिकेला जायचा चान्स!
माणूस ४ : पण सर, अमेरिकेचा व्हिसा ईझीली मिळत नाही.
माणूस १ : चुप्प. अमेरिकेचा व्हिसा नसेल मिळत तर हीरोला दुबईला पाठवूं. तर ठरलं, हीरो नोकरीसाठी परदेशांत, म्हणजे दुबईला जातो.
हीरोईन : (डोळे मिटून स्वप्नांत रंगते.) दुबई --- सोनेका शहर.
माणूस १ : (झोपायची खूण करीत) सोनेके लिये तुम्हांला दुबईलाच जायला नको कांही.
हीरोईन : (लाजून) इश्श, सोनेका शहर म्हणजे झोपण्यासाठी जायचं शहर असं नव्हतं मला म्हणायचं. दुबई म्हणजे सोन्याचं शहर, सिटी ऑफ गोल्ड.
माणूस ४ : सर, दुबईचा व्हिसा ...
माणूस १ : ... मिळतो. दुबईला वर्षभर कांही ना कांही चालूच असतं --- दुबई स्प्रिंग शॉपींग फेस्टीवल, नाहीतर दुबई समर सरप्राइझ नाहीतर विण्टर शॉक. टूरिस्ट व्हिसा सहज मिळेल. तर ठरलं, हीरो नोकरीसाठी दुबईला जातो.
हीरोईन : इथं आपल्याला एक ट्विस्ट देतां येईल.
माणूस २ : काय?
हीरोईन : हीरोईन हीरोच्या पाठोपाठ दुबईला जाते.
माणूस २ : यांत ट्विस्ट काय आहे?
हीरोईन : Titanic फ़िल्ममध्ये हीरो हीरोईनचा पाठलाग करून शिपवर चढतो ...
माणूस ४ : अहो, पण ती स्टोरी तशी नाही. मी पाहिलंय ते पिक्चर बर्‍याच वेळां. त्याची कॉपी करून मी एक कथा देखील लिहिलीय. ऐकवूं?
हीरोईन : आतां नको. गप्प रहा तुम्हीं. तर आपली हीरोईन हीरोचा पाठलाग करून दुबईला जाते.
माणूस १ : मॅडम, यांत ट्विस्ट काय आली?
हीरोईन : हीरोईन विमानाने जात नाही. ती जाते एका शिपने.
माणूस ४ : पण शिपनेच कां?
हीरोईन : तुम्हीं गप्प रहा पाहूं. मी हीरोईन आहे आणि मी सांगते म्हणून ती शिपने जाते. जेव्हांपासून मी Titanicची DVD पाहिलीय तेव्हांपासून मलासुद्धां सारखं वाटतंय ... माझं किनई मुळी स्वप्नच आहे की मीसुद्धां एखाद्या ट्रॅजडी फिल्ममध्ये लीड रोल करावा.
माणूस १ : (बाजूला) बाई, तुमचे सगळेच पिक्चर्स ट्रॅजडी असतात.
माणूस २ : निदान प्रेक्षकांसाठी.
माणूस ३ : आणि निर्मात्या-दिग्दर्शकांसाठी देखील.
माणूस १ : मॅडम, माझं हे पहिलं हिंदी फिल्म असेल. Titanic बनवायला माझ्याकडे तेवढा पैसा नाही. तसली शिप बनवायला खूप पैसा लागतो.
हीरोईन : नो प्रॉब्लेम, बॉस. मग आपण शिप ऐवजी बस दाखवूंया. बास?
हीरो : (हंसत) दुबईला, अन बसमधून? आपलं भुगोलाचं नॉलेज अगाध दिसतंय.
माणूस ४ : इथं कहाणीत एक ट्विस्ट देतां येईल. टायटॅनिकमध्ये शिप समुद्रात बुडते. आपल्या फिल्ममध्ये बस गटारात बुडलेली दाखवता येईल.
माणूस २ : Simply brilliant,सार. नाहींतरी आपल्याकडे गटारं जरा जास्तच झालीयत.
माणूस १ : (संतापून) गप्प, तू चमचा कुणाचा आहेस, माझा का याचा?
माणूस २ : तुमचाच, सर. चमचा नंबर वन.
माणूस १ : मग मला ठरवूं दे, आपल्या बसला गटारांत बुडवायचं, का समुद्रात --- की आकाशात.
माणूस ४ : (निराश होऊन) येस, सर.
माणूस ३ : सर, पैशांचा प्रॉब्लेम आपल्याला सहज सोडवतां येईल.
माणूस १ : तो कसा काय?
माणूस ३ : वेगवेगळ्या सीन्सकरितां आपल्याला वेगवेगळे स्पॉन्सर्स घेतां येईल.
माणूस २ : Brilliant, sir.
माणूस ३ : एक सीन, एक जाहिरात --- दुसरा सीन, दुसरी जाहिरात --- तिसरा सीन, तिसरी जाहिरात ---
माणूस १ : पुरे. कळलं. आतां शहाणपणाचं बोललांत.
हीरो : पुढे काय होतं? तुमची स्टोरी खूप दिलचस्प आहे. तर हीरो नोकरीसाठी दुबईला जातो.
हीरोईन : (मध्येच) हीरोईन त्याचा पाठलाग करीत शिपने दुबईला जाते.
माणूस १ : (वैतागून) उंटाच्या पाठीवरून जाईल.
माणूस २ : ... किंवा गाढवाच्या शेपटीला धरून ---
माणूस १ : तें हीरो दुबईला गेल्यावर ठरवतां येईल. तर आधी हीरो दुबईला जातो.
हीरोईन : आणि हीरोईन त्याच्या पाठोपाठ दुबईला येते --- शिपवरून --- (पटकन जीभ चावते.) किंवा उंटावरून, ship of the desert. (हीरोला) माझं जनरल नॉलेज अगाध आहेच मुळी.
माणूस १ : गप्प रहा. कसं जायचं ते नंतर ठरवता येईल. एवढं ठरलं की हीरो नोकरीसाठी दुबईला जातो व हीरोईन त्याच्या पाठोपाठ येते. दुबई शॉपींग फेस्टीवलच्या गर्दीत हीरो-हीरोईन वेगळे होतात.
माणूस २ : Brilliant sir. Separation scene. एक सॅड सॉन्ग.
माणूस १ : फिल्मच्या शेवटच्या सीनला ते दोघेही दुबईमधील अजून एका फेस्टीवलच्या वेळी एकत्र येतात आणि त्यांचं लग्न होतं.
माणूस ४ : आणि ते दोघे मधुचंद्रासाठी ... म्हणजे हनीमूनसाठी अमेरिकेला जातात. दुबईहून अमेरीकन व्हिसा मिळायला फारसा त्रास होत नाही.
माणूस १ : (वैतागून) निर्माता-दिग्दर्शक कोण आहे?
माणूस ४ : तुम्हीं.
माणूस १ : स्टोरी कुणी लिहिलीय?
माणूस ४ : तुम्हीं.
माणूस १ : मग हनीमूनला कुठे जायचं तेही मलाच ठरवूं दे. कळलं?
माणूस ३ : Brilliant, sir.
माणूस २ : Simply brilliant, sir.
माणूस ४ : (खालच्या मानेनं) खरोखर brilliant, sir.
माणूस १ : तर हीरो-हीरोईन हनीमूनसाठी जातात, पण अमेरिकेला नाहीं. इथं स्टोरीत अजून एक ट्विस्ट आहे.
सगळेजण : काय?
माणूस १ : हीरो-हीरोईन हनीमूनसाठी सुदान किंवा इथिओपियाला जातात.
हीरो : (निराशेने) माझं शॉपींग बुडालं. पण या उपाशी राष्ट्रांत हनीमून कशासाठी?
माणूस १ : तीच तर ट्विस्ट आहे. इथें स्टोरीला एक human angle देतां येईल.
हीरोईन : मी love triangle ऐकलाय, पण human angle?
माणूस १ : हीरोईन दु:खी व पीडीत लोकांची सेवा करायला इच्छुक असते.
हीरोईन : पण कां?
माणूस १ : कारण ती पूर्व जन्मांत मदर टेरेसा असते.
माणूस २ : Brilliant, sir.
माणूस ३ : Simply brilliant, sir.
माणूस १ : (खुष होऊन) थॅंक यू ... थॅंक यू. पुनर्जन्माच्या स्टोरीवर आधारित पिक्चर्स नेहमीच हिट असतात.
माणूस २ : महल, मधुमती, मेहबूबा.
माणूस ४ : पण या हिटमध्ये स्टोरी कुठे फिट होते?
माणूस १ : चुप्प. मी एवढा वेळ सांगत होतो ती स्टोरीच होती. आणि मी पुन्हां सांगतो, मला हिट फिल्म बनवायचीय, फिट फिल्म नव्हे.
माणूस २ : सर, फिल्म सुरू व्हायच्या आधी एक सुचना द्यायची ...
माणूस ३ : Brilliant. काय सूचना द्यायची?
माणूस २ : सूचना द्यायची की जर कुणाला आमच्या फिल्ममध्ये स्टोरी आढळली तर आम्हांला जरूर कळवा.
माणूस १ : चमचा नंबर वन, ग्रेट आयडिया.
माणूस ४ : पण सर, अशी नोटिस फक्त फालतू विनोदी चित्रपटांमध्ये देतात. From Chandani Chowk To China; Housefull, वगैरे.
माणूस १ : गप्प. काय स्टोरी रायटर, आतां तरी झालं ना समाधान?
( माणूस ४, लेखक, हताशपणे मान डोलावतो. )

( दृश्य ३ )

निवेदक : (प्रवेश करीत) तर मंडळी, आतां तुम्हीं पाहिलंत की मिस्टर मसालेदार व कंपनीने मराठी चित्रपटसृष्टीचा त्याग करून हिंदी चित्रपटसृष्टीत प्रवेश करायचा महत्वपूर्ण निर्णय घेतला. सुदैवाने लवकरच चित्रपट पूर्ण देखील झाला. महाराष्ट्र सरकारच्या कला विभागाने चित्रपटाचं distribution -- शुद्ध मराठीत सांगायचं झालं तर चित्रपटाचं वितरण हाती घेतलं, व मुंबईच्या हिंदी चित्रपटांच्या भयाण जंगलांत अजून एका चित्रपटाची भर पडली, "इश्कमें पागल गजिनी मेजरसाब दिलवाले दुल्हनियाके शोले हैं कौन?" हाँ, तुम्हां सगळ्यांना या मसालेदार चित्रपटाची झलक दाखवण्यापूर्वीं एक महत्वाची सूचना देणं आवश्यक आहे. या चित्रपटांतील सर्व पात्रं संपूर्णपणे काल्पनिक असून कुणाही पात्राचे साम्य एखाद्या जीवित, मृत, अद्याप जन्मास येणार्‍या अथवा यानंतर मृत होण्यार्‍या व्यक्तीशी आढळून आलेच तर तो केवळ एक योगायोग असेल.
( याचवेळी आतून एक व्यक्ति घाईघाईने येऊन निवेदकाशी हुज्जत घालायला लागते. )
व्यक्ति : अहो महाराज, एखाद्या राजकारणी नेत्यासारखं कितीवेळ बोलत रहाणार तुम्हीं? दिग्दर्शकसाहेब सिनेमा सुरूं व्हायची वाट पहात आहेत. आपल्या सगळ्या नातेवाईक अन मित्र मंडळींना त्यांनी थियेटरमधे डांबून ठेवलंय. सिनेमा संपायच्या आधी कुणीहि बाहेर जायचं धाडस करूं नये म्हणून चित्रपटगृहाची सगळी दारं बाहेरून बंद केलेली आहेत. तुम्हीं अजून बडबडत राहिलात तर लवकरच दंगा सुरूं होईल.
निवेदक : (प्रेक्षकांना) बाय, नंतर भेटूंच. आणि हो, चित्रपट हिंदीत असल्यामुळे यापुढचा भाग हिंदीत असेल याची नोंद घ्या.
( दोघेही घाईघाईने आत निघून जातात. )

( दृश्य ४ )

( हीरो झाडू घेऊन प्रवेश करतो व गात-गात झाडू मारायला लागतो. )

हीरो : सबकुछ सीखा हमने, ना सीखी होशियारी, सच है दुनियावालों के हम हैं भिखारी ... (अचानक त्याच्या पाठीत कळ भरते व तो जागच्या जागी स्तब्ध उभा राहून ओरडायला लागतो ...) आह... ऊह ... आऊच. )
(दुसर्‍या बाजूने एक व्यक्ति आपल्या हातात मोठी ट्यूब घेऊन प्रवेश करते. ट्यूबवर लिहिलेलं आहे "खिसक". )
व्यक्ति : इस फिल्मका यह हिस्सा स्पॉन्सर किया है खिसक फार्मास्युटिकल ने. पीठका दर्द हो, या जोडोंका दर्द, सब दर्दसे राहत पाईये. आह से आहा और आऊच तक.
( हीरोईन प्रवेश करते व ती ट्यूब खेचून घेते व हीरोकडे जाते. ट्यूबमधील औषध हीरोला लावते. हीरो परत हालचाल करायला लागतो. )
व्यक्ति : खिसक लगाइये और अपने पीठदर्दसे कहिये, "खिसक". (बाहेर निघून जातो.)
( हीरोईन हीरोच्या हातातील झाडू भिरकावून देते. काही क्षण दोघेही एकमेकांच्या डोळ्यांत डोळे घालून पहात रहातात. अचानक हीरोईन गायला लागते, "धक धक करने लगा, के मेरा जियरा डरने लगा ..." याच वेळी तिचा बाप प्रवेश करतो. )
बाप : बेटी, यह क्या कर रही हो तुम? मुझे तुमसे यह उम्मीद नहीं थी. कहाँ तुम, और कहाँ यह भिखारी? तुमने मुझे कहींका नहीं छोडा, तुमने मेरी नाक कटवा दी. मेरे खानदानकी इज़्ज़तको इस भिखारीकी टोकरीमें फेंक दिया. क्या तुम पागल हो गई हो?
हीरोईन : पिताजी, अगर प्यार करना पाप है, प्यार करना पागलपन है, तो हाँ, मैं पापी हूँ, मैं पागल हूँ. मेरा दिल पागल है ...
( हीरोईन आपलं ’दिल’ हातांत घेऊन ’धक, धक’ करीत गायला लागते, "दिल तो पागल है, दिल दीवाना है ..." तिचा पिता रागाने तिचं ’दिल’ तिच्या हातांतून खेंचून घेतो व त्याचे तुकडे करायचा प्रयत्न करतो. )
हीरोईन : जान-ए-जिगर, तुम डरो नहीं --- यह दिल इतना कमज़ोर नहीं कि मेरे ज़ालीम बापके तोडनेसे टूट जायेगा.
( आतून दुसरी व्यक्ति हातात फ़ेवीकॉलची ट्यूब घेऊन प्रवेश करते. )
व्यक्ति २ : इस फिल्मका यह हिस्सा फ़ेवीकॉलका स्पॉन्सर किया हुआ है. क्या आपका दिल कमज़ोर है? तो फ़ेवीकॉल इस्तेमाल कीजीये और अपने दिलको मज़बूत बनाइये. सब टूटे हुए दिलोंको जोडनेके काम आये फ़ेवीकॉल. (पिताकी ओर देखकर) लगे रहो, लगे रहो. यह फ़ेवीकॉल का जोड है. फ़ेवीकॉल ऐसा जोड लगाए जो बुरे से बुरा तोड ना पाये.
( व्यक्ति २ बाहेर निघून जाते. )
बाप : नादान लडकी, मुझसे चीटींग करती हो? फ़ेवीकॉलसे जुडा हुआ दिल लेकर घूमती हो? लडकी, अगर तुम्हारा दिल फ़ेवीकॉलसे जुडा हुआ है तो मेरे घरकी दीवारें भी हाथी छाप सीमेण्ट से बनी हैं. तुम्हें ले जाकर घरकी चार दीवारोंमे बंद करता हूँ. फिर देखता हूँ कि तुम उन दीवारोंको कैसे तोडती हो.
हीरोईन : (तडपकर) पिताजी ...
बाप : पिताजीकी बच्ची, चल मेरे साथ. और तुम भिखारी की औलाद, मेरी बेटीसे दिल लगाना है, तो पहले उसे किसी लायक बनाओ.
हीरो : (खुश होकर) मतलब अपने दिलको भी फ़ेवीकॉलका बनाऊँ?
बाप : (हडबडाकर) नादान, मेरा मतलब यह नहीं था. मेरा मतलब है कि पहले कुछ पैसे-वैसे कमाओ ---
हीर्रो : ससुरजी, आप मुझे घर जमाई बनाएंगे?
बाप : खामोश --- बदतमीज़ --- जंगली --- जानवर --
हीरो : ससुरजी, हम भी कुछ कम नहीं --- दिल तो पागल है --- हम दिल दे चुके हैं सनम --- प्यार तो होना ही था --- मेरा दिल इसके प्यारसे हाऊसफ़ुल है ---
बाप : बदमाश कंपनी, फिल्मोंके नाम लेकर मुझे पटानेकी नाकाम कोशिश कर रहे हो? पहले मुंबई छोडकर कहीं और चले जाओ, कुछ बनो, डॉलर्स कमाओ और फिर शादीकी सोचो. निकल जाओ. (निघून जातो.)
हीरो : प्रियतमे, तुम्हारे बापने मेरी बहुत इंसल्ट की है. अब तो मुझे बंबई ...
हीरोईन : नादान, बंबई भूल जाओ, मुंबई कहो. नहीं तो, ना चाहते हुए भी निकाले जाओगे.
हीरो : ठीक है, अब तो मुझे मुंबई छोडकर जाना ही होगा. प्लीज़, मुझे मत रोको.
हीरोईन : मैंने तुम्हें कब रोका है? लेकिन अब तुम कहाँ जाओगे? क्या करोगे?
हीरो : (गाते हुए) अब कहाँ जाएं हम? (थोडा रुककर) ए, क्या बोलती तू?
हीरोईन : ए, क्या बोलूँ मैं?
हीरो : सुन ---
हीरोईन : सुना ---
हीरो : आती क्या खण्डाला?
हीरोईन : क्या करूँ आके मैं खण्डाला?
हीरो : घूमेंगे, फिरेंगे, नाचेंगे, गायेंगे, ऐश करेंगे, और क्या?
हीरोईन : ऐश अब अभीकी हो चुकी है. और तुम्हें ज़रा भी शर्म नहीं आती? पिताजीने तुम्हारी इतनी इंसल्ट की और फिर भी तुम खण्डाला जानेकी सोच रहे हो?
हीरो : तो तुम्हीं बताओ, मैं क्या करूं?
हीरोईन : मेरी कुछ सहेलियाँ कह रही थी कि दुबई शॉपींग फ़ेस्टीवल फिरसे शुरू हो रहा है. और वहाँके सरकार को कुछ भंगियोंकी ज़रूरत है.
हीरो : वाह, क्या आयडिया है सरजी! मैं दुबई चला जाता हूँ. तुमभी चलो.
( आतून व्यक्ति ३ प्रवेश करते. )
व्यक्ति ३ : इस फ़िल्मका यह हिस्सा Pet Airways का स्पॉन्सर किया है. Buy one Pet Airways ticket and get one ticket free. Visa will be arranged on arrival.
हीरो : चलो जान-ए-मन. मौसम भी है, मौका भी है, टिकट भी फ़्री है.
हीरोईन : लेकिन मैं फ़्री नहीं हूँ. पहले तुम चले जाओ. जल्द ही पिताजीको उल्लू बनाकर मैं भी आ जाऊँगी.
हीरो : जैसा तुम कहो. मैं हूँ ज़ोरू का गुलाम ... (गाते हुए) बाय, बाय, मिस, गुड नाईट, फिर हम मिलेंगे.
हीरोईन : (गाकर) तू जहाँ जहाँ रहेगा, मेरा साया साथ होगा --- मेरा साया, मेरा साया...
( दोघेही विरुद्ध दिशांनी निघून जातात. )

( दृश्य ५ )
( दुबईमधील एक रस्ता. भिंतींवर जागोजागी "Dubai Shopping Festival"ची पोस्टर्स लागलेली आहेत. थोड्या वेळाने हीरो प्रवेश करतो. )
हीरो : दुबई, the City of Gold. क्या बात है, कहीं सोनेका पेड नज़र नहीं आता.
( एक सुंदर मुलगी प्रवेश करते. तिच्या अंगावर सोन्याचे दागिने भरलेले आहेत. कांही वेळ हीरो तिच्याकडे थक्क होऊन पहात रहातो. )
मुलगी : हेल्ल्ल्लो हॅण्डसम. दुबईमे नये लगते हो. और इतने हैरान क्यों लगते हो?
हीरो : मैंने सुना था कि दुबईमें सोनेके पेड होते हैं, लेकिन सोनेकी लडकी पहली पहली बार देख रहा हूँ.
मुलगी : तो जी भर देख लो. (गाकर) बार बार देखो, हज़ार बार देखो, मैं देखने की चीज़ हूँ, हमारे दिलरुबा. टालि हो ... टालि हो .... पर तुम यहाँ क्या करने आये हो?
हीरो : मैं मुंबईसे नौकरीकी तलाशमें आया हूँ. तुम कौन हो?
मुलगी : मैं थर्ड ऍंगल हूँ.
हीरो : यह थर्ड ऍंगल क्या है?
मुलगी : जब एक हीरो और दो हीरोइन्स या फिर एक हीरोईन और दो हीरो होते हैं तब थर्ड ऍंगल पैदा होता है. यशराजकी फिल्मोंमें अक्सर यह पाया जाता है. जैसे ... जैसे "दिल तो पागल है" में करिश्मा कपूर है. कुछ समझमें आया?
हीरो : करिश्मा कपूरजी, (गाते) तुमसे मिलकर, ऐसा लगा तुमसे मिलके, अरमाँ हुए पूरे दिलके. कुछ आया समझमें?
मुलगी : आया, लेकिन मुझे करिश्मा कपूर मत कहो. वह तो फ़िल्मोंसे रिटायर्ड हो गयी हैं. नाम देना ही है तो मुझे करीना कपूर कहो; या फिर कटरिना कैफ़ कहो --- या फिर ऐश्वर्या राय बच्चन कहो.
हीरो : बचपना छोडो. इनमेंसे किसीका भी नाम लूँगा तो मेरी जान खतरेमें होगी. जाने भी दो ना, नाममें क्या रखा है? तुम्हारी नज़रोंमें अजीबसा जादू है. क्या मैं इसी बातपर एक गाना गा सकता हूँ? बहुत देरसे कोई गाना ही नहीं गाया. (गाकर) मैं कोई ऐसा गीत गाऊँ, जो आरज़ू जगाऊँ, अगर तुम कहो.
मुलगी : क्या तुम्हें "डर" फ़िल्मका "जादू तेरी नज़र..." गाना आता है?
हीरो : गाना पुराना है लेकिन मुझे ज़बानी याद है. (गाते हुए) जादू तेरी नज़र, खुशबू तेरा बदन ... तू हाँ कर, या ना कर. (मूडमें आकर अपना मुँह उसके मुँहके पास ले जाता है और झटसे दूर हटाता है.) खुशबू तेरा बदन, लेकिन बदबू तेरी ये साँस.
( दृश्य ’फ़्रीझ’ होतं. एका बाजूने व्यक्ति ४ टूथपेस्टची भलीमोठी ट्यूब हातात घेऊन प्रवेश करते. ट्यूबवर लिहीलेलं आहे, "मुँह खोल". )
व्यक्ति ४ : फिल्मके इस अगले हिस्सेके स्पॉन्सर हैं "मुँह खोल" टूथपेस्ट. क्या साँसकी बदबू आपको एक दूसरेसे दूर रखती है? अपना मुँह खोलिये और "मुँह खोल" टूथपेस्टसे ब्रश कीजिये. "मुँह खोल" आपके मुँहके अंदर, और साँसकी बदबू बाहर.
( मुलगी त्या व्यक्तीच्या हातून ट्यूब घेऊन तोंड धुतल्याची ऍक्शन करते. त्याच क्षणाला हीरो परत गायला सुरवात करतो. )
हीरो : जादू तेरी नज़र, खुशबू तेरा बदन ...
( ऍक्शन स्तब्ध होते. व्यक्ति ५ साबणाची वडी घेऊन प्रवेश करते. साबणावर लिहिलंय, "सफ़ेद". )
व्यक्ति ५ : इस गानेको स्पॉन्सर किया है "सफ़ेद" साबन बनानेवाली कंपनीने. फिल्मी सितारोंका खुशबूदार साबन, "सफ़ेद" साबन. सफ़ेदसे नहाईये और पाईये सफ़ेदीकी झंकार, बार बार. "सफ़ेद" साबनसे पाईये ना सिर्फ सफ़ेदीकी झंकार, पाईये खुशबूदार बदन. (साबणाची वडी हीरोईनच्या हातात देऊन निघून जाते.)
हीरो : ऐ हसीना, तो अब मैं गाना पूरा करूँ? (गाते हुए) जादू तेरी नज़र, खुशबू तेरा बदन ... तू हाँ कर, या ना कर ...
मुलगी : (गाते हुए) मेरे मेहबूब मेरे सनम, शुक्रिया मेहेरबानी करम. कब मैंने यह सोचा था, कब मैंने यह जाना था, तुम इतने बदल जाओगे, तुम इतना मुझे चाहोगे, तुम इतना प्यार करोगे, तुम यूँ इकरार करोगे ...
हीरो : ... मेरे मेहबूब, मेरे सनम, शुक्रिया मेहेरबानी करम ...
( दोघेही नाचत असतानाच हीरोईन प्रवेश करते व त्यांना पाहून तोंड फिरवते. )
हीरोईन : जानम, मुझे तुमसे यह उम्मीद नहीं थी. मेरी फ़्लाईट थोडीसी लेट क्या हुई, तुम किसी औरके साथ गुलछर्रे उडाने लगे! (गाते हुए) मेरे दिलके तुकडे हज़ार हुए, कोई यहाँ गिरा, कोई वहाँ गिरा...
हीरो : मैं और क्या करता? मेरा वक्त गुज़र नहीं रहा था, तो मैंने सोचा थोडा बहक जाऊँ. तभी यह सामने आई ...
हीरोईन : ऐ नादान लडकी, निकल जा. जबतक मैं हूँ, मेरी जगह लेनेकी सोचना भी नहीं.
( मुलगी रागाने पाय आपटीत निघून जाते. )
हीरो : चलो जानेमन, हम जुमैरा चलते हैं. वहाँ मस्त मेला लगा है. घूमेंगे, नाचेंगे, ऐश करेंगे और क्या? अब हमारा मिलन हुआ है, तो अगला सीन ज़रूर जुदाईका होगा. देखॊ, मौसम भी कितना सुहाना है. जल्दी चलो.
( दोघेही हातांत हात घालून गुणगुणत निघून जातात. व्यक्ति ६ हातात घड्याळ घेऊन प्रवेश करते. )
व्यक्ति ६ : अब मौसम का हाल सुनिये "घडी वॉचेस" के सौजन्यसे. सही वक्तका अंदाज़ा लगाना हो, तो ले आईये घडी वॉचेस. अब मौसमका आँखो देखा हाल सुनिये. दुबईके आसमानमें तूफानी बादल मँडरा रहे हैं. बहुत जल्द तूफान आयेगा और हमारे हीरो-हीरोईन एक दूसरेसे बिछड जानेकी संभावना है. लेकिन थॊडीही देरके लिये. उनके फिरसे मिलनेकी शुभ घडीका इन्तज़ार कीजिए घडी वॉच पहनकर.
( घडी जाहिरातवाली व्यक्ति निघून जाते. हीरो व हीरोईन वेगवेगळ्या बाजूने प्रवेश करतात. )
हीरो : (गात) तू छुपी है कहाँ, मैं तडपता यहाँ. तेरे बिन सूना सूना दुबईका समाँ ... तू छुपी है कहाँ ....
हीरोईन : (गात) आवाज़ दो हमको, हम खो गये. कब नींदसे जागे, कब सो गये ...
( हीरो-हीरोईन एकमेकांना शोधत चकरा मारीत असतांनाच एक मुलगा हातांत काही वर्तमानपत्रं घेऊन प्रवेश करतो. )
मुलगा : बिछडे हुओंको फिरसे मिलाना है, तो फोन उठाईए और नंबर मिलाईए गल्फ़ के जानेमाने अखबार "गल्फ़ टाईम्स टूडे" के क्लासिफ़ाइड सेक्शनसे. हम आपके लिये ले आते हैं कलकी खबर आज. बिछडे हुओंको एक पलमें मिलाता है "गल्फ़ टाईम्स टूडे".
हीरो : ए लडके, क्या तुम मुझे एक अखबार दे सकते हो?
मुलगा : (वर्तमानपत्र त्याला देत) शौकसे लिजीए --- बिल्कुल मुफ़्त --- शॉपींग फ़ेस्टीवलकी खुशीमें.
( दुसर्‍या बाजूने हीरोईन येते. )
हीरोईन : अगर मुफ़्त है तो एक पेपर मुझे भी दे दो. मेरा हीरो कहीं खो गया है.
मुलगा : (पेपर देत) तो उसकी तस्वीर हमारे अखबारमें ज़रूर छपी होगी. आपका मिशन कामयाब हो. Best of luck. (निघून जातो.)
( दोघेही आपापल्या जागी पेपर उघडून पहातात, नंतर एकमेकांकडे पहातात व जवळ धावतात. )
हीरो : (गात) तुम जो मिल गये हो, ऐसा लगता है, के जहाँ मिल गया ...
हीरोईन : यह नहीं, हम "मिलन" पिक्चरका वह फ़ेमस गीत गाते हैं. "हमतुम युगयुगसे ये गीत मिलनके, गाते रहेंगे ... हम तुम ...
( ते दोघे नाचत-गात असतांना हीरोच्या हातातला पेपर हीरोईनच्या डोक्याला लागतो. ती अचानक गायचं थांबवून विचित्रपणे इथंतिथं बघायला लागते. )
हीरोईन : बस करो. गानेशानेमें बहुत वक्त बरबाद हुआ. मुझे बहुत कुछ करना है.
हीरो : तो हम दोनोंकी मंज़ील एकही है. मुझेभी बहुत कुछ करना है -- जैसे की शादी करके अपना घर बसाना है. बच्चे पैदा करने हैं. और उससे पहले हनीमून के लिये जाना है.
हीरोईन : चलो बेटा, जल्दी चलो. हमें हमारे हनीमूनपर ले जानेके लिये हवाई जहाज़ सुदान और इथीयोपिया जानेके लिये तैयार है.
हीरो : सुदान? इथीयोपिया? लेकिन वहाँ क्यों?
हीरोईन : क्योंकि वहाँके भूखे-प्यासे लोग मेरी प्रतीक्षा कर रहें हैं.
हीरो : तुम्हारी प्रतीक्षा?
हीरोईन : (मुस्कराकर) लगता है, तुमने मुझे पहचाना नहीं. मैं पिछले जनममें मदर टेरेसा थी. लेकिन इस जनममें बातोंमें वक्त बरबाद मत करो. मुझे जाना होगा.
हीरो : (लंबी साँस लेकर) काश पिछले जनममें तुम प्रिन्सेस डायना होती.
हीरोईन : तो क्या होता?
हीरो : तो हम अपने हनीमूनके लिये सुदान और इथीयोपिया नहीं, लंडन जाते.
हीरोईन : लंडन ड्रीम्स बादमें देखेंगे. मैं अगले जनममें और अगली पिक्चरमें प्रिंसेस डायनाही बनूँगी. मैंने इसी शर्तपर इस पिक्चरमें काम किया है. अब चलो.
( हीरो और हीरोईन निघून जातात. निवेदक प्रवेश करतो. )
निवेदक : हीरो-हीरोईन आपल्या मधुचंद्रासाठी सुदान, इथिओपिआ व इतर भूखग्रस्त देशांना जातात. तिथे नेमकं काय होतं याचं सविस्तर चित्रण तुम्हाला दाखवून तुमच्या भुका घालवायचा आमचा मुळीच बेत नाही. तर आमचा हा मसालेदार हिंदी चित्रपट आम्हीं इथंच आवरतो. पण "समाप्त" किंवा "दी एण्ड"चा पडदा पाडण्याआधी आम्ही तुम्हाला कांही प्रेक्षकांच्या काही मुलाखती दाखवूं इच्छितो. लोकांच्या आवडत्या "क्रेझी" चॅनलवर आधीच लोकप्रिय झालेल्या "हिट गई पिट" या कार्यक्रमासाठी या खास मुलाखती घेतल्या गेलेल्या आहेत. तर चला, पाहूंया "हिट गई पिट" हा खास कार्यक्रम, नुकत्याच सिनेगृहांतून बाहेर पडलेल्या काही लोकांबरोबर.
( एका बाजूने एक देखणी वार्ताहर मुलगी हातांत मायक्रोफोन घेऊन प्रवेश करते. दुसर्‍या बाजूने येत असलेल्या लोकांना जबरदस्तीने थांबवून ती त्यांना विचारायला लागते. )
वार्ताहर मुलगी : प्लीज़, तुम्हीं आताच पाहिलेल्या या चित्रपटाबद्दल आपलं अमूल्य मत द्याल?
प्रेक्षक १ : (गोंधळून) चित्रपट? कुठला चित्रपट?
वार्ताहर मुलगी : हाच, "इश्कमें पागल गजिनी मेजरसाब दिलवाले दुल्हनियाके शोले हैं कौन?" चित्रपट.
प्रेक्षक १ : मी सांगू शकणार नाहीं.
वार्ताहर मुलगी : पण कां?
प्रेक्षक १ : कारण मी सिनेगृहात होते पण चित्रपट पाहिला नाही.
वार्ताहर मुलगी : (गोंधळून) म्हणजे?
प्रेक्षक १ : हल्ली इलेक्ट्रिसिटीचे दर इतके महागडे झालेले आहेत व लोडशेड्डींग इतकं वाढलंय की घरी बसण्यापेक्षां एखाद्या वातानुकूलित, म्हणजे एयर-कण्डिशण्ड थियेटरमध्ये बसून झोप काढलेली परवडते. धन्यवाद...
वार्ताहर मुलगी : (दुसर्‍या प्रेक्षकाला थांबवून) तुम्हांला चित्रपट कसा काय वाटला?
प्रेक्षक २ : चित्रपटांत गोष्ट नांवाची गोष्टच नाही. कुणी खलनायक नाही. एका प्रसंगाचा दुसर्‍या प्रसंगाशी काही संबंध नाही ...
वार्ताहर मुलगी : बास्स, कळलं. (तिसर्‍या प्रेक्षकाला) आपलं मत काय आहे?
प्रेक्षक ३ : हल्ली सिनेमाची तिकीटं इतकी महाग असतात. आम्हीं निदान तीन तासांचा चित्रपट पहायच्या आशेनं गेलो होतों. निदान पैसा तरी वसूल होतो. फक्त निराशाच पदरी पडली. चित्रपट फारच लहान होता. काय ते म्हणतात ना, एखादी आर्ट फिल्म असावी, तसा.
प्रेक्षक ४ : अन चित्रपटाला कंटाळून बाहेर पडायचं म्हटलं तर तेही शक्य नव्हतं.
वार्ताहर मुलगी : कां?
प्रेक्षक ४ : सिनेमाघराची सगळीं दारं बाहेरून बंद केलेली होतीं.
प्रेक्षक ५ : ओह माय गॉड! निव्वळ डोकेदुखी.
( सगळे प्रेक्षक घाईघाईने निघून जातात. आंतून माणूस १, माणूस २, माणूस ३ व माणूस ४ येतात. वार्ताहर २ त्यांना थांबवतो. )
वार्ताहर २ : प्लीज़, आपण या चित्रपटाबद्दल आपलं मत सांगू शकाल?
माणूस २ : (वार्ताहराला बाजूला घेऊन) आपण चुकीच्या माणसाला विचारताय.
वार्ताहर २ : कां?
माणूस २ : ते या चित्रपटाचे निर्माते-दिग्दर्शक आहेत, मिस्टर मसालेदार.
वार्ताहर २ : (हंसत) मग चुकीच्या नाहीं, अगदी बरोब्बर माणसाला प्रश्न विचारला मी. सर, आपल्या या चित्रपटाबद्दल आपलं काय मत आहे?
माणूस १ : हल्ली प्रेक्षकांना नेमकं काय हवं असतं ते त्यांचं त्यांनाच कळत नाही. चांगल्या कथेवर आधारीत चित्रपटसुद्धां आपटतात. चित्रपट यशस्वी झाला तर फालतू कथेवर आधारित चित्रपटांची सुद्धां खूप प्रशंसा केली जाते. माझ्या या चित्रपटांत काय नव्हतं मला सांगा पाहू. आजचे लोकप्रिय हीरो-हीरोईन होते ... लोकप्रिय संगीतकाराचं धाँसू संगीत होतं ... विदेशी लोकेशन्स होतीं ... सुदान-इथिओपिया सारख्या पीडित राष्ट्रांचा सामाजिक प्रश्न मी हाताळला होता. प्रेक्षकांना याचं काय? पण मी अजून आशा सोडलेली नाहीं. माझा चित्रपट बॉक्स ऑफीसवर जरी आपटला तरी मी सरकारकडे वशिला लावून हाच चित्रपट झुमरी-तलैय्या सारख्या एखाद्या जागी होणार्‍या एखाद्या आंतर-राष्ट्रीय चित्रपट समारोहासाठी पाठवायचा प्रयत्न करीन. आणि ते सुद्धां जमलं नाहीं तर ...
माणूस २ : ... तर काय, सर?
माणूस ४ : ... मला पुढल्या चित्रपटाची स्टोरी लिहायचा चान्स द्याल?
वार्ताहर २ : ... तर काय कराल, मिस्टर मसालेदार?
माणूस १ : पुन्हां एकदां माझ्या जुन्या व्यवसायाकडे वळेन.
वार्ताहर २ : आणि तो काय?
माणूस १ : मुंबईच्या सिनेसृष्टीतील यशस्वी लोकांसाठी चटपटा व मसालेदार स्वंयपाक करायला लागेन मी. प्रयत्न करूनही अयशस्वी सिनेमे बनवून हात जाळून घेण्यापेक्षां या यशस्वी लोकांच्या किचनमध्ये हात जाळून घेणं पत्करलं.
माणूस ३ : (प्रेक्षकांकडे वळून) तुमच्यापैकी कुणाकडे आहे कां, मिर्चीमसालेदार हिट चित्रपट बनवण्याचा फ़ॉर्म्युला?

* * * * * पडदा * * * * *

(प्रथम लिहिल्याची तारीख: १०/८/१९९८
पुनर्लेखनाची तारीख : २० जून, २०१०)

लेखक
लक्ष्मीनारायण हटंगडी
EC51/B104, Sai Suman CHS,
Evershine City, Vasai (E)
PIN 401208
(suneelhattangadi@gmail.com)